Dragoš Kalajić, slike, 1964-2001.

Dragoš Drago Kalajić (Beograd, 22. februar 1943 - 22. jul 2005) studije umetnosti započeo je na beogradskoj Likovnoj akademiji a završio na rimskoj Academia di Belle Arti 1965. godine sa najvećom ocenom. Bio je član udruženja likovnih umetnika Srbije, Udruženja književnika Srbije i Saveza pisaca Rusije. Osim likovnog i književnog stvaralaštva, bavio se likovnom kritikom i teorijom, filozofijom kulture, političkom publicistikom i izdavaštvom. Uz Aleksandra Dugina i Alena de Benoa smatran je najvažnijim tradicionalnim misliocem druge polovine dvadesetog veka.Između 1968. i 2005. objavio je 18 kjiga u Srbiji, Hrvatskoj, Republici Srpskoj, Rusiji i Italiji. Kao urednik časopisa Delo priredio je tematske brojeve Tradicija i savremenost (s Božom Vukadinovićem), Ezoterija, Utopija, Alternativna kultura, Islam, Japan i Indija. U NIRO ''Književne novine'' uređivao je tri biblioteke - Kristali, Istok-Zapad i Superroman. Predstavio je čitalačkoj publici po prvi put dela Plotina, Julijana Imperatora, Deni de Ružmona, Lava Šestova, Gustava Mejrnika, Bala Gandara Tilaka, Ota Vajningera i sabrane tekstove Leonida Šejke. Između 1964. i 2004. priredio je 18 samostalnih izložbi u Rimu, Briselu, Zagrebu, Modeni, Milanu, Bolonji, Breši i Sremskim Karlovcima.
Dobitnik je mnogih nagrada za likovno i književno stvaralaštvo. Živeo je i stvarao u Beogadu i Rimu.